De kunst van het weglaten. Nog 6 dagen!

De stapel in de garage begint langzaam te groeien. Steeds als ik ergens langs loop en denk 'Oo da\'s ook wel handig' dan beland datgene op de stapel.

De afspraak was of minder mee te nemen dit keer. De komende dagen dus ook maar eens wat sorteren. Niet alles wat handig is heb je ook daadwerkelijk nodig. Zo zijn we in de loop van de jaren bijvoorbeeld steeds meer pilkers en knoopmaterialen gaan meenemen. Ieder voor zich wel te verstaan. Het gevolg is dat eenmaal ter plekke er een stapel met dozen en tassen stond waarin alles zo ongeveer in 4-voud aanwezig is. Wat betreft de pilkers weten we door ervaring welke het in het algemeen het beste doen en waarmee je hetfijnste vist. Ook daar kan wel wat achterwege blijven. De hele winkel hoeft echt niet mee.

Vanavond nog wat makrelen ophalen bij de vishandel en in porties inpakken en invriezen. Die gebruiken we als aas. De vulling van de diepvries begint inmiddels tot klachten te leiden. Nu loop ik thuis tegen opmerkingen aan, zo van 'ik kan niets meer vinden in de vriezer' en ook 'het wordt tijd dat je gaat want dan krijgen we tenminste weerwat ruimte in de vriezer'. Kennelijk kun je een volle vriezer gebruiken om op vakantie te mogen! Moet ik maar eens onthouden.

René had nog een aardig motto gevonden van een slimme visboer: 'Mens eet toch vis, want dan weet je zeker dat het geen paard is'. Alhoewel,ik zou niet raar staan te kijkendat we op termijn in de vis ook nog wel een zeepaardjesschandaal krijgen. Als je ziet dat het nu al veelvuldig voorkomt dat zelekkerbekjesverkopen die gemaakt zijnvan pangasiusfile en pangasius verkopen onder de naam Atlantische tong, zou dat mij niets verbazen.

Heel langzaam aan starten de voorbereidingen; nog 8 dagen te gaan!

Het begint nu al wel een beetje te kriebelen. Vorige week al begonnen met het voorbereiden van een aantal onderdelen van de maaltijden. Je wilt tenslotte je tijd besteden aan vissen in plaats van koken en omdat we allemaal van lekker eten houden worden het dus geen kant en klaar maaltijden, maar netjes zelf bereid voedsel. Zeepier en Wim zijnverantwoordelijk voor het eten en het koken. De delen van het eten die wat meer tijd kosten bereidt Zeepier thuis voor en gaan diepgevroren mee. Dan moet je denken aan bruinebonensoep voor de eerste avond. Dat is een speciaal gekozen gerecht omdat je daarvan, in combinatie met de drijfpakken die we dragen, zo lekker langkunt genieten. Daarnaast komt de boel, na 2 dagen in de auto zitten, weer goed op gang. De kippenpoten eneen haas zijn inmiddels gebraden. Vanavond nog 2 lamsschouders uitbenen en braden (opMarokkaanse wijze) en dan is alles klaar. De rest doen we wel op onze bestemming.

Wim zorgt altijd voor de inkopen (zegt hij, maar volgens mij laat hij Els alles halen). Toen ik hem vandaag sprak,vertelde hij dat koolraap (voor in de Pølselapskaus) in Woerden niet te koop was. Volgens hem kwam dat omdat ze er daar in de oorlog genoeg van gekregen hadden.

Vorige week hadik een nieuwe lijn (Penn international braid) binnengekregen. Het zelf op je spoel zetten is altijdeen gepruts, maar gelukkig wilde Marc van Hengelsport Spakenburg (zelf verwoed zeevisser en verzot op Noorwegen) dat wel voorme doen.

Afgelopen zaterdag moest ik klussen om de garage wat leeg te krijgen. De ruimte daar heb ik nodig als ik de komende week heel langzaam mijn spullen bij elkaar ga harken.

Afgelopen zondag alvast een uurtje besteed aan het op de haak zetten van een aantal softbaits. Wat een verademing om weer eens met zeespullen aan het werk te zijn. Dat spul kun je tenminste goed in de hand vasthouden en de ogen op de haken zijn zo groot (8/0) dat je geen leesbril nodig hebt. Dat is wat anders dan zitten te pielen met een witvishaakje 24.