Eindelijk wordt het iets beter.

Vandaag opnieuw prachtig weer; zon en bijna geen wind. Alleen aan het eind van de dag begon het ter regenen. Ondanks de brandzalf hangen de vellen er inmiddels weer bij. Eerst maar even wat boodschappen gedaan en met verbazing gekeken naar een kolonie drijfsijsjes die zich als zwaluwen gedragen en nestelen in de dakgoten van huizen in Rorvik.

We konden dus ver weg naar onderwaterobstakels met namen als Djuptaren, Kjaertaren of Ytre Ragnildstaren. De vangsten bleven erg tam. Zeepier had een klein lengetje op de bottemship. Wim had een mooie leng gevangen hoorden we via de radio. Zeepier had inmiddels een pijnlijke schouder van het pilkeren en stapte over op een havfiskeboom (Noorse hoekafhouder) met een stuk makreel op de haak en een 3-tal bijvangers. Even later was het raak er gelijk ook een persoonlijk rekord voor Zeepier met en kabeljauw van 106 cm. De anderen hadden inmiddels besloten om meer naar binnen tussen de scheren te gaan vissen. Dit maakte het radioverkeer wat lastiger met als gevolg dat wij niet konden vertellen dat ze beter naar ons konden komen.

Vandaag alles bij elkaar een klein quotum bij elkaar gevangen. Geen gekke zaken meegemaakt of het moet zijn dat ik Rene aan het werk zag met en stuk bubbelplastik om zijn laarzen te isoleren. Bij elke stap knetterde hij alsof er vuurwerk in zijn laarzen zat. T\' zal wel een enorm verschil gemaakt hebben.

Vanavond was Wim het goed zat met al die rare snuiters in zijn keuken. Nu had weer een onverlaat vuil in zijn zakje met schoonmaakspullen gegooid. Zeker in de overgang die man.

Relaas van de eerste 2 dagen vissen

We kunnen kort zijn. Het is ...... We moeten vis gaan kopen als het zo doorgaat. George zag het al helemaal zitten om een koelbox met verse zalm te gaan kopen. Je moet maar zenuwachtig worden.

Of het goed komt moeten we nog maar zien. Hoewel het prachtig weer is deze eerste 2 dagen zien we op de dieptemeter dat de watertemperatuur wel erg laag is. Dat zou kunnen betekenen dat de Skrei nog aan het paaien is en dus niet vreet en dat de vis die hier normaal zit er nog niet is omdat het water te koud is. Feit is dat we nog maar erg weinig gevangen hebben.

Wiegert denkt dat ze zo dicht op de bodem zitten dat hij maar probeert om de bodem te vangen. Gevolg is dat hij de ene supermossel en steen na de anderen vangt. Ook moeten we regelmatig terugvaren om een pilker los te varen die onder een steen is komen vast te zitten.

Volgens mij heeft Wiegert een heel rif gesloopt met dat gedoe. Toch zie je dan leuke voorbeelden van zeeleven boven komen, zoals op bovenstaande foto.

Maar ja we komen voor de vis en die is er (nog) niet. Gisteren hadden Zeepier en Wiegert niet een vis die de moeite waard was (krat lengte dus) en de nadere boot 2 vissen. Vandaag had de andere boot opnieuw slechts 2 vissen en Zeepier en Wiegert een stuk of 6 mooie vissen. Vandaag door een sund gevaren in een smal fordje waar mogelijk nog Skrei was die niet aan het paaien was. Een belevenis op zich. Onder de brug is het erg smal (bevaarbaar) en staat ongeveer en meter verval en een stroomsnelheid van zo ongeveer 10 km/uur. In de volgende 200 meter wordt de boot door de draaikolken en opwelvingen alle kanten op gestuurd. Goed de aandacht erbij houden en gas blijven geven. Net even te vroeg denken Zeepier en Wiegert dat je wel weer kunt vissen. We blijven echter rondtollen zodat we ons nog 200 meter moeten laten meeslepen door de stroom voordat het breed genoeg is dat de stroomsnelheid er een beetje uit is. Goed een leuke belevenis maar geen schub gezien. Dus na een 1,5 uur maar weer gas geven en tegen de stroom in terug.Opnieuw zwalkt de boot alle kanten op en is het flink sturen op goed uit te komen onder de brug.

In de middag keert het tij van vloed naar eb. Gevolg is dat we eerst een tijd hebben liggen dobberen in de zon (er was bijna geen wind), en de rest van de middag geen vis meer gezien hebben (op 1 na).

Morgen wordt het zeker beter!

Een prima reis naar de eindbestemming van deze vakantie.

We hebben een prima reis gehad naar onze bestemming. Wat betreft de bootreis valt eigenlijk niets anders te vertellen dan dat er geen aanslag op Zeepier is geweest zoals gesuggereerd op de blog Vissen-op-Vikna-2013.reismee.nl . Een en ander berust op een wat ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Inderdaad zaten er deuken in de deur van de hut van Zeepier en zijn maten. Deze zaten er echter al langer in, hetgeen de auteur van de genoemde website moet zijn ontgaan. Rare zaken deden zich ook niet voor. George maakte gewoon het meeste slaapgeluid (hij heeft duidelijk geoefend in de tussenliggende periode want de decibels waren in de gang te horen). Dat zal de nabij gehuisveste Thaise reizigers wel verontrust hebben want zij stonden verhitte discussies op de gang te houden. Hoewel Zeepier geen Thais verstaat kon dat enkel over iets anders gaan als a: de herkomst van het geluid, en b: de vraag of het hier nu gewoon ging om een opgesloten huisdier of om een gemartelde ijsbeer (dat zal met het uiterlijk te maken hebben).

Na een prima diner snel nog een koud biertje in de hut genomen. Deze moesten op omdat Wim die boven het quotum meegenomen had.

Kunnen we dus niets aan doen. Om 10:00 uur het licht uit en slapen.

Op donderdag een voorspoedige reis naar Rorvik gemaakt. Om 22:15 bij het huis aangekomen. Na het uitpakken van de auto\'s nog snel wat flatulatiesoep gegeten. Daarna is het inmiddels 01:30uur, dus nusnel slapen.

nu op de boot in Kopenhagen

Tot op heden een prima reis gehad. Om 05:00 vertrokken van de parkeerplaats bij Barneveld. Om 15:00 stonden we op de kade in Kopenhagen. Inmiddels effe rustig in de hut een biertje gedronken en nu gaan we eens aan dek kijken naar de afvaart.
Daarna deze ouwe rammelkast eens verder verkennen. Om 18:30 uur worden we aan het dinerbuffet verwacht.
Tot zo ver.

Morgenochtend vertrek.

Op het diepvriesspul en de tassen die op die koelbox staan zit alles in de auto. De kunst van het weglaten heeft volgens mij niets opgeleverd. De auto zit als gewoonlijk tot aan zijn nek vol!Morgenochtend om 03:45 rammelt de wekker. Dan snel koffie zetten en de diepvriesspullen in de box en in de auto. Heb weer eens door mijn muziekverzameling gelopen en een stapel gouwe ouwe opgezocht. Voor iedereen (Wiegert en mijzelf bedoel ik) heb ik wat meegenomen. Gelukkig zijn we beiden een soort van muzicale alleseters. Ik ken er een paar die met deverzamelingdie ik nu bij elkaar heb, niet meer bij mijn in de auto willen zitten. Die hebben al genoeg gehoord als Wiegert en ik luid ' Stinken als een beer' mee zitten te galmen (kent iedereen natuurlijk van Mooi Wark). Iets van The Doors, Pink Floyd, Deep Purpleof iets moderners als het oudere werk van Muse,The Poges, The Prodigy of Racoon (die laatste is ook wel iets aan de rustige kant) gaat hun net te ver. We redden het wel tot de eindbestemming. Meestal duurt het een dagje voor ons gehoor weer helemaal op orde is. Ik bedenk ineens dat ik mijnu al te verheugen om op 8 september naar een uitvoering van The Wall te gaan met 2 zwagers.

Om 04:45 ben ik bij Wiegert om hem op te pikken. Om 05:00 treffen we de anderen op een parkeerplaats langs de A1 bij Barneveld.

Om uiterlijk 15:30 moeten we ons melden aan de ferryhaven in Kopenhagen. Nu nog even mijn klerenbij elkaar harken, nog een afscheidsborrel en dan rikken tot de wekker gaat.

De stapel begint te groeien; nog 1 dag te gaan!

Gisteren kwam Wigert zijn spullen brengen. Voor mij het sein om ook te beginnen met het ontwarren van mijn eigen visspullen.

Vandaag mijn visspullen bij elkaar geraapt en op de stapel gezet. Het wordt al een aardige berg en dan moet je bedenken dat mijn kledingtas, één grote koelbox en dealle spullen van George nog ontbreken. Ondanks het weglaten van spullen wordt het toch weer een enorme lading.

Morgen nog een wat boodschappen halen en mijn kleding erbij zetten. Als George in de middag zijn spullen dan ook gebracht heeft, kan ik morgenavond de auto beginnen te laden. De diepgevroren levenmiddelen en aaswordenwoensdagochtend pas ingepakt en ingeladen (in die blauwe box bovenop). De flatulatiesoep die we donderdag nodig hebben en een paar flesjes ingevroren water dienen als koelelementen voor de koelbox met drinken enetenswaren voor onderweg.

We vertrekken woensdagmorgen al vroeg omdat we uiterlijk om 15:30 in Kopenhagen bij de ferry moeten zijn.

Willem Hoffleeder; nog 3 dagen!

De elektronica maar eens bij elkaar gezocht. Gisteren en vandaag bezig geweest met batterijen en accu\'s laden. Die dingen zitten overal in: marifoon, GPS, foto camera, video camera, staaflantaarn, telefoons; you name it! Elke batterij schijnt zijn eigen lader nodig te hebben. Aan alles zit een ander stekertje of is een andere spanning noodzakelijk. Toch maar eens gekeken of er in de verschillende adapters geen overlap zit. Alleen de marifoon en staaflantaarn blijken dezelfde spanning en steker te hebben. Deze actie levert dus niet zo heel veel op. Toch in de toekomst eens over nadenken. Ik ben toch niet de enige die hier tegenaan loopt en er zou dus toch iets universeels bestaan zou je denken.

Vorig jaar werden voor het inschepen in Kiel gecontroleerd op drugs en explosieven. Hoe gaat dat? Je komt bij de douane en daar staan een paar mannenmet een stok aan een spiegeltje, een hondje en iemand met een poetsdoekje. Dan denk die vent gaat lekker mijn auto poetsen. Op moment ik dat hem daarvoor wilt bedanken en hem nog een kleine aansproring wil geven om het toch vooral streeploos te doen, reikt hij met zijn doekje zelfs de auto in en poetst mijn stuur. Nu denk je: die kan grondig poetsen! Die snuiter loopt dan weg naar een hokje en stopt dat doekje in een apparaat. Ik denk nog; gaat hij nu dat doekje al schoonmaken?; da\'s grondig! Achteraf blijkt dat een ionenscan te zijn. Even daarna kwam hij terug met de mededeling dat er niets aan de hand was. Nou! dacht ik nog; niets aan de hand? Die plekken die de meeuwen op de auto hadden achtergelaten terwijl we daar op de haven stonden te wachten, zaten er nog steeds!

Wiegert en Zeepier zijn op de boot nooit het snelst. Als wij de spullen nog maar net in de hut hebben, staan de anderen normaal al te popelen om naar de afvaart te gaan kijken. Dit maal was dat dus anders. Nadat wij al een half uurtje hebben zitten wachten nemen we maar vast een biertje. Als we die op hebben bedenken we dat de anderen misschien wel gewoon aan dek zijn. We lopen de hut uit en komen direct George tegen. Die kijkt met een gezicht dat uitdrukte 'wat ons nu toch is overkomen'. Wat blijkt ook Wim kwam die vent met dat poetsdoekje tegen. Die deed hetzelfde als bij ons, maar kwam bij Wim terug met de mededeling dat er heroïne op zijn stuur zat. Nog eens gepoetst en nu ook de versnellingspook en ander onderdelen. Alweer positief. Wim was daarmee zo verdacht dat hij ondervraagd werd. In het Duits. Nu moet je weten dat Wim geen woord over de grens spreekt en zijn reisgenoten zich gedroegen of ze er niet bij hoorden. Dat duurde dus even! Uiteindelijk bedachten ze dat Wim er niet als een gebruiker, dealer of smokkelaar uitzag en de sporen toch wel erg gering waren.

Wim was behoorlijk verontwaardigd. Wij hadden echter altijd al onze bedenkingen over Wim. We noemden hem al Petalo sinds hij een nieuwe sleurhut kocht van 5,5 meter lang. Een andere auto (Nissan X-trail), ook geen probleem.Het resultaat van deze controle gaf ons opnieuw te denken. Het werd nog gekker toen hij even later geld in de pot moest doen en ineens de hele hut immens naar kruidnagels rook. Volgens Wim kwam dat omdat hij zijn vakantiegeld in een kistje bewaarde waarin vroeger kruidnagels gezeten hebben. Omdat wij wel eens gehoord hadden dat drugshondjes op een dwaalspoor gebracht worden met andere sterke luchtjes, sloeg de twijfel nu wel heel erg toe. We hebben Wim de hele verdere vakantie (en daarna) daarom maar Willem Hoffleeder genoemd.

Wim had een behoorlijke hekel aan het gebeuren. Dat zal hem niet makkelijk weer overkomen moet hij gedacht hebben. Vanmiddag kreeg ik van een anonieme bron een paar foto\'s toegestuurd waaruit blijkt dat hij vergaande maatregelen treft dit maal. Hij was namelijk bezig de hele auto van een luchtje te voorzien blijkt uit de foto\'s. Wim! De verdenking wordt er alleen maar sterker van!

Hoe zit dat nu met het eten wordt er gevraagd?

Zeepier sprak even geleden iemand die de reisblog gelezen had en zich afvroeghoe dat nu zit met het eten als je bedenk dat er geen vrouw mee gaat.

Nou dat is heel simpel. We eten zoals eerder vermeldgraag lekker. Wat betreft kokendeinzen Zeepier en Wim ook niet snel ergens voor terug. We passen het menu elk jaar wel een beetje aan en soms zelfs ter plekke nog, bijvoorbeeld als wevis tegen hertenboutkunnen ruilen o.i.d.Het moet natuurlijk geen sleur worden. Waar moet je als menu zo ongeveer aan denken dit jaar:

• aardappels en (veel) groente;
• gewone Hollandse dingen als schouderkarbonade, snitzel en kippenbouten;
• voorafjes als gerookte ganzenborst met sla en balsamico enzelf gemaakte gravlax (of ook wel gravad lax) met honingmosterd saus;
• gebraden haas (en nog een paar gestoofde ganzenpoten) met rode kool;
• op Marrokaanse wijze gestoofde lamsschouder met zuidvruchten (met lekkerwat harissa erin) en couscous;
• bruine bonen met speklapjes en van alles en nog wat erbij;
• pølselapskaus (een soort van Noorse variant op wortelenstamppot met worst);
• en natuurlijk (gebakken) vers gevangen vis.

We maken in het algemeen dedagen zo lang dat het op werken lijkt (in de praktijk liggen we na thuiskomst 2 dagen in coma). Om 09:00 uur varen en tegen 18:00 terug in de haven. Dan koken, vis schoonmaken, eten, boot aftanken, hengelspullen weer op orde maken, vis inpakken en invriezen. Tegen die tijd dat de vis naar de vriezer gaat is het tegen 23:30 en soms nog later.Dan snel in het mandje (of onder de vodden zoals Wiegert pleegt te zeggen). We nemen vaak niet eens de tijd voor een borrel; wel hebben we een glaasje wijn bij het eten.

Het is tenslotte vakantie en dus moeten we ergens plezier van hebben, en dat is dus het eten (wat zijn we beklagenswaardig hé; ik kan bijna niet wachten!).